Lotus esprit
1977 Lotus Esprit - Jay Leno'nun Garajı
Lotus Esprit, İngiltere'deki bir İngiliz otomobil şirketi tarafından 1976'dan 2004'e kadar üretilen 2 kapılı bir kupada bir spor otomobildir. Bu modelin ilk örneği 1972 yılında Turin Auto Show'da gerçekleştirildi. Burada, tasarım ofisi Italdesign-Giugiaro'dan Lotus Europa'dan kısaltılmış bir şasiye dayanan bir konsept otomobil olarak sunuldu. İngilizce konuşan ülkelerde "katlanmış kağıt" - "katlanmış kağıt" olarak adlandırılan "doğranmış" tasarımda poligonal (çokgenler - çokgenler kullanılarak modelleme) çağında yaratılan İtalyan tasarımcı Giorgetto Giugiaro'nun (Giorgetto Giugiaro) ilk projesiydi. Başlangıçta, sportacra Kivi olarak adlandırıldı, ancak Lotus’un E harfiyle başlayan isimleri kullanma geleneği, aracın Esprit’i yeniden adlandırmasına neden oldu.
Seri üretime geçmeden önce, son versiyonu olan Lotus Esprit otomobil Ekim 1975'te Paris otomobil fuarında sunuldu ve bu spor otomobilin lansmanı Haziran 1976'da başladı. Lotus Cars model yelpazesinde, Lotus Esprit arabası daha önce üretilmiş Lotus Europa modelinin yerini aldı. İlk Esprit otomobilleri S1 (Series 1) işaretini giydi. Bir şasi çerçevesine ve bir fiberglasın arkasına yerleştirilmiş olan Esprit, daha önce bir Jensen Healey otomobilinde kullanılan dört silindirli bir Lotus 907 motor ile donatılmıştır. Bu 2 litrelik güç ünitesi 160 hp'ye eşit güç verdi (ihracat gücü için tasarlanan araçlarda 140 bg idi) ve selefi gibi yolcuların hemen arkasında uzunlamasına yer alıyordu. İletim ünitesindeki şanzıman 5 vitesliydi ve daha önce Citroen SM ve Maserati Merak gibi araçlarda kullanıldı. İlk olarak, tamamen şirket Lotus'un hafiflik prensipleri üzerine yapılmış, 1000 kg'dan daha az bir kütleye sahipti. 1977'deki James Bond filmi “The Who Who Loved Me” filminin görünüşü nedeniyle spor otomobil popülerliğini kazandı. Bu filmde, "Esprit" modeli kovalamaya katıldı ve bir denizaltına dönüştürebildi.
O günlerde çoğu spor araba Lotus Esprit onun kullanımı için övdü. Bununla birlikte, özellikle ABD gibi pazarlarda, bu modelin egzozu azaltmak için düşük güç özellikleriyle beslendiği, yeterince güçlü olmadığı görülmüştür. Lotus, hızını 100 km / s hıza 6.8 saniyede ve 222 km / s azami hıza çıkarmak istiyordu, ancak çok iyimserlerdi. Gerçek yol testleri tamamen farklı bir şey gösterdi - sıfırdan 100 km / s'ye 8 saniyede ve maksimum hız - 214 km / s. İlk serideki "Esprit", kepçeli ön spoyler, Fiat X1 / 9'dan arka lambalar, yanlardaki hava giriş tünellerinin yokluğu ve "Wolfrace" diskleri ile daha sonraki versiyonlardan ayırt edilebilirdi. Kabinde, ilk dizinin belirleyici unsuru, üzerinde "Veglia" dan yeşil cihazlarla tek bir panelden oluşan gösterge panosuydu.
Spor araba Lotus Esprit bir dizi iyileştirmeler tarihinin bir zirveye yol açtı - ikinci S2 (2 Serisi) serisinin serbest bırakılması. Bu değişikliklerden en belirgin olanı: arabanın arka tarafındaki camların arkasında bulunan hava giriş tünellerinin ortaya çıkması, Rover SD1'den arka lambalar ve entegre ön spoyler. Ayrıca ikinci dizinin Esprit otomobilleri, Lotus şirketi 14 inç alaşım jantlar "Speedline" tarafından özel olarak geliştirildi. Kalan değişikliklerden, pilin lokasyonundaki değişime, motora daha iyi erişimin yanı sıra, "Smith" den yeni bir pano olan "Veglia" ve yeni bir anahtar tasarımından gösterge tablosunun değiştirilmesine dikkat etmek gerekir.
İkinci nesil model "Esprit" çağında, şirketin Lotus spor zaferleri onuruna özel versiyonu geliştirildi. John Player tarafından desteklenen Lotus takımındaki Formula 1 yarış arabaları gibi siyah ve altın renklerde boyanmıştır. & Sons. Esprit'in özel versiyonunun adı da takım sponsoru - John Player Special (JPS) Esprit ile ilişkiliydi. Lotus doğru veri sağlamamıştır, ancak JPS Esprit'in yaklaşık 149 kopyası toplanmıştır.
1980 yılında ikinci nesil Esprit'in son versiyonu S2.2 adıyla piyasaya sürüldü. İkinci dizinin standart Esprit modeli ile hemen hemen aynıydı, ancak 2.2 litrelik bir Lotus 912 motoruyla donatılmıştı (hacim ve bu sürüm adına hizmet etti). Güç ünitesinin gücü iki litrelik elemanınkiyle aynıydı, ancak maksimum tork 190 Nm'den 217 Nm'ye çıkarıldı. Ayrıca S2.2 versiyonunda galvanizli çelikten yapılmış şasiye dikkat edin. Toplam 88 Esprit S2.2 otomobil üretildi.
1980 yılında, Lotus Esprit'in ilk turbo versiyonu da tanıtıldı. Başlangıçta, Formula 1 yarışmasında Lotus'un katılımıyla bağlantılı bir başka özel versiyondu ve takımın bir sonraki sponsoru olan Essex Petroleum'a denk gelen krom elementlerle birlikte mavi, kırmızı renkte boyanmıştı. Yeni versiyonun ismi buna göre belirlendi - "Essex Esprit". Kuru bir karter yağlama sistemine sahip yeni turboşarjlı Lotus 910 motoru, 210 bg'lik bir güç geliştirdi. ve maksimum tork - 270 Nm. 100 km / s hıza kadar Essex versiyonu 5,6 saniyede hızlandırabilir ve maksimum hız 240 km / sa.
Geliştirilmiş güç ve dinamik performansın bir sonucu olarak Esprit Essex, şasiyi ve arka süspansiyon tasarımını modernize etmek ve güçlendirmek zorunda kaldı. Kardan mili üzerindeki yükü azaltmak için merkezi bir itme gücü eklendi ve aracın fren sistemi iyileştirildi. Özellikle "Essex" için Giugiaro bir arka spoyler, güncellenmiş tampon, arka tekerleklerin ön taraflarındaki ek havalandırma tünellerini içeren bir aerodinamik gövde kiti geliştirdi. Ayrıca bu sürüm Compomotive şirketinden 15 inç jant aldı. İç mekan kırmızı deriden yapılmış ve Panasonic stereo ile donatılmıştır.
Essex Esprit'in toplam 45 kopyası toplandı. Bakır-kırmızı renkte boyanmış olan bu versiyon, 1981'de piyasaya sürülen "Sadece Gözlerin İçin" adlı bir sonraki James Bond filminin çekimlerine de katıldı.
1980'in sonunda, Lotus, çeşitli şasi tasarımları ve üstyapılarıyla Esprit modelinin üç farklı versiyonunu piyasaya sundu: "Yurt içi S2.2" (İngiltere için ağırlık), "İhracat S2.2" (ihracat sürümü) ve sistemle "Turbo Esprit" kuru karter yağlaması.
Nisan 1981'de üretime giren üçüncü S3 Serisinin (Seri 3) Turbo Esprit ve Esprit modelleri biraz daha sağlamlaştırıldı: Essex versiyonundan yapısının çoğunu devralan ortak bir şasi yapısı vardı ve aynı zamanda ortak bir vücut kitine sahipti.
Üçüncü serideki Lotus Esprit modeli, "S2.2" versiyonunda olduğu gibi 2.2 litrelik bir kapasiteye sahip aynı Lotus 910 motorunu kullandı, "Turbo Esprit" ise geleneksel bir yağ karteri ile daha az karmaşık bir yağlama sistemine geri döndü. Güç ve maksimum tork göstergeleri, eski kuru karter güç paketininkiyle aynıydı. Her iki versiyonun iç kısmı tamamen değiştirilmiş vücut formlarını yansıtacak şekilde yeniden tasarlandı, bu da yolcuların başlarının üzerindeki boşluğu ve bacaklara yönelik bir boşluğu artırmasına izin verdi. Dış mekana gelince, "Turbo Esprit" versiyonu, "Essex Esprit" den aerodinamik paketin tüm unsurlarını muhafaza etti ve ayrıca ön ve yan kısımlarda "turbo esprit" sözcükleri ile çıkartmalar ekledi; S3 versiyonu yeni tamponlar aldı, ancak yine de vücut şeklinin geri kalanı S2.2 modifikasyonundan kaldı. Her iki versiyonda da 15 inç alaşım jantlar şirketi BBS kullanıldı.
Nisan 1986'da, en son "Esprit", "HC" (Yüksek Sıkıştırma) adıyla artan motor sıkıştırmasıyla tasarımcı Giugiaro'nun rehberliğinde tanıtıldı. Sıkıştırmadaki artış, süper şarj olmaksızın motorun özelliklerini arttırmaya izin verdi - 172 beygir gücü ve maksimum 220 Nm tork. Turbo Esprit HC'nin turbo versiyonu, 215 bg'lik bir güç ve 300 Nm'lik bir maksimum tork verdi. Sıkı egzoz emisyonu olan pazarlar için Lotus, motorunun Bosh'dan bir KE-Jetronic yakıt enjektörü ile donatılmış olan “HCi” nin bir modifikasyonunu üretti. Enjeksiyon motorlu ilk Esprit olduğunu belirtmek gerekir.
1988'de İngiliz tasarımcı Peter Stevens tarafından geliştirilen yeni bir Lotus Esprit sürümü piyasaya sürüldü (o zamana kadar Jaguar XJR-15 ve McLaren F1 gibi ünlü spor arabaları onun liderliği altında yaratılmıştı). Bu sefer, arka lambalar Toyota Corolla Coupe'den ödünç alındı. Giorgetto Giugiaro, "Esprit" i yeniden canlandırmayı sevdi, ancak hala orijinal projesini çok fazla sevdiğini savundu. Stevens'ın teknik donanımına gelince, önceki versiyonlarda kullanılanla neredeyse tamamen aynıydı ve turboşarjlı ve atmosferik motorlar da mevcuttu. Ancak, bazı farklılıklar vardı: üretim Renault ve yeni elektronik yakıt enjeksiyonu sistemi Delco GMP4 EFI ile blokta daha güvenilir vites kutusu. Dış değişikliklere iç mekanın bir güncellemesi eşlik etti. Esprit Stevens versiyonu da "X180" olarak biliniyordu. 1988 yılında Stevens Esprit modeli, “The Highwayman” adlı bir televizyon dizisinde sadece iki kez görüldü (bu yüzden diziye kısa bir süre katılan, 10. dizinin filme çekilmesinden sonra gösterisinin durmasıydı).
Esprit modelinin bir sonraki geliştirmesi, su soğutmaya ek olarak, bir şarj havası soğutucusuyla donatıldı. Bu değişiklik "SE" etiketini aldı. Güç "Esprit SE" 264 bg'ye yükseldi ve atmosferik turbo motor ile konfigürasyonda 280 bg'ye çıktı. Sıfırdan 100 km / saate kadar bu versiyon 4.7 saniyede hızlandı ve maksimum hızı 260 km / h. Bir şarj havası soğutuculu Lotus 910 motoru "S" olarak işaretlenmiştir. Ayrıca, vücut kiti spor arabada değişiklikler kaydedildi. Lotus Esprit, Porsche ve Ferrari gibi markaların yarışan spor arabalarının biraz gerisinde.
Lotus Esprit, Amerikan spor otomobil yarışmasında "IMSA Bridgestone Supercar Şampiyonası" nda popüler ve oldukça başarılı bir performans sergiledi; bunun sonucunda Lotus, X180R denilen "SE" modifikasyonuna dayanan ve 300 bg'ye yükseltilen bir güçle başka bir versiyonu yayınlamaya karar verdi. ve yarış ekipmanları salonu. Spor 300 olarak bilinen modifikasyon, esasen Avrupa pazarı için öngörülen X160R ile aynıydı. Esprit Sport 300, Esprit hattında en çok beklenen 4 silindirli otomobil olarak görülüyor ve en çok beklenen.
1993 yılında, spor araba Lotus Esprit güncellenmiş görünüm ve iç bu modelin dördüncü nesil serbest bırakılması - "S4" (Seri 4). Bu, bir hidrolik direksiyon ile donatılmış "Esprit" in ilk versiyonu olduğunu unutmayın. 1995'te bu seri, gücü 300 bg olan "S4s" in bir modifikasyonu ile desteklendi. "S4" gibi rahat bir salonu vardı. Bu aracın Esprit modelinin üretiminin tamamlanması olması gerekiyordu, ancak sonunda spor arabayı yeni bir kompakt V8 motoruyla donatmaya karar verildi.
1996 yılında, bir ikiz türbin ile 3.5 litre bir "Lotus 918" motoru ile donatılmış Esprit V8 adı altında yeni bir sürüm tanıtıldı. Şirket Renault'dan gelen şanzımanla aynı vites kutusunu kullandı. Mühendis Derek Bell (Derek Bell), 355 hp motor gücüne dayanabilmesi için şanzımanın sonlandırılmasında çalıştı. (Renault standart şanzıman hızla bozuldu). Esprit V8'de duruştan 100 km / s'ye hızlanma 5 saniyeden az sürdü.
"Esprit V8" ile birlikte tanıtıldı ve daha önce İtalyan spor arabalarında görülen bir şarj havası soğutucusuyla iki litrelik bir turboşarjlı motora sahip olan "GT3" versiyonu piyasaya sürüldü.
1998'de, V8'in modifikasyonu iki versiyona ayrıldı: "SE" ve "GT". Her iki konfigürasyonda "SE" versiyonunun daha lüks bir iç mekana sahip olduğu modifiye bir trim vardı.
Lotus Esprit modelinin son modifikasyonu 1999'da tanıtıldı ve Sport 350 olarak adlandırıldı. Aracın toplam 50 kopyası toplandı. Her biri 350 hp'ye eşit güç verdi (isme uygun olarak) ve farklı şasiye ve aynı zamanda fren sistemine çeşitli geliştirmeler yapıldı. Bu versiyonda 100 km / s hızlanma 5 saniyeden az sürdü ve kitle fiberglastan yapılan gövde sayesinde 1300 kg'ı aşmadı.
Spor araba üretimi Lotus Esprit 2004 yılına kadar devam etti. Bu süre zarfında, araba sadece bir miktar değişti, belki de 2002'de dört yuvarlak arka ışığın ortaya çıkmasına dikkat etmek gerekiyor. 28 yılı aşkın üretimde 10,675 adet Lotus Esprit arabası monte edildi.
Çeşitli kaynaklara göre, Lotus Esprit modelinin üretimi sırasında, birçok otomobilde olduğu gibi, şirketin mühendisleri, teknik ekipmanın çeşitli kısımlarını diğer markaların otomobillerinden kullandılar. Örneğin, 1993'ten önce üretilen Esprit spor otomobillerinde, Leyland tarafından üretilen birçok öğe vardı ve 1993'ten sonra üretilenler için, General Motors'dan (Opel) çeşitli teknik parçalar ödünç alındı.
Lotus şu anda çeşitli otomotiv yayınlarında çok sayıda casus fotoğraf ve malzemenin kanıtladığı yeni nesil Esprit modelini geliştirmektedir. 2008 yılında sunulacağı ancak en son verilere göre, şirketin planlarına göre, fiili yayın tarihinin Aralık 2009 olacağı varsayılmaktadır. Yeni tasarım, Ferrari F430 ve Lamborghini Gallardo gibi spor arabalarıyla ve bu sınıftaki otomobillerin geri kalanıyla 130.000 ABD dolarına kadar olan fiyat aralığında rekabet etmeyi hedefliyor.